Ik gil. Ik gil het uit. Wat ze maar willen horen: alles wil ik ze vertellen. Hoe je mijn slaapkamer in kunt komen via de grote boom. En dat ik als kind heb gelogen: ik ben nooit de tunnel van de Maremoto-fontein ingegaan, maar nu zou ik hem drie keer doorkruisen voor hen. Dat ik mijn vader eens met de huishoudster heb betrapt in het theehuis. Dat mijn moeder bijna doodging toen de tweeling werd geboren. Dat ik het zag en hoorde en stiekem hoopte dat ze zou sterven, met de baby’s erbij. Dan zou ik papa voor mij alleen hebben.

Ik knijp mijn ogen dicht. Alles, alles wil ik ze vertellen, als ze maar ophouden.

Ze houden niet op.

In de stadstaat Decadentia, waar magie gekoppeld is aan ambachten, heeft Lelie Aquavalenta alles wat haar hartje begeert. Jaloersmakend mooi, intelligent en bijna verloofd met de erfgenaam van Decadentia’s rijkste familie fladdert ze door het leven, dat voornamelijk bestaat uit feesten, nieuwe jurken en pijpenkrullen.

Tot ze een gesprek hoort dat niet voor haar oren bestemd is en alles – haar familie, haar rijkdom en haar schoonheid – van haar wordt afgenomen. Van het mooiste deel van de stad komt ze terecht in de smerigste plaats van Decadentia: het vergeetgevang.

Gedwongen zich aan te passen aan een leven vol wreedheden wordt het Lelie langzaamaan duidelijk dat zij iets te weten is gekomen wat heel Decadentia schade zal berokkenen. Als ze nu maar wist wat…