Zilspoor boek(en):
● De werelden van ijs en vuur
● Een schip van bloed en barnsteen
● Het Ijzeren Woud
Genre:
● Fantasy
Website boeken: http://members.casema.nl/taisteng/
Website tekenen: http://taisteng.deviantart.com/gallery/
Echte naam: Thijs van Ebbenhorst Tengbergen.
Als naam is dat niet slecht, maar niemand kon hem onthouden. Het werd vaak zoiets als Tijs van Ebbenhout Steenbergen. Daarom heb ik dus hem maar ingekort.
Geboortedatum: 14 april 1952
Woonplaats: Amersfoort
Getrouwd met Josje Schoenmakers en vader van drie kinderen: Karlien, Tom en Tanja, die intussen al behoorlijk volwassen zijn en zelden meer voorgelezen willen worden
Opleiding: Biologie, decorschilderen en een hele lading cursussen die met tekenen en schilderen te maken hebben. Schrijven leer je helaas alleen door het veel te doen; daar helpen cursussen niet voor.
Beroep: Schrijver, tekenaar en beeldhouwer.
Werktijden: Ik schrijf alleen wanneer ik echt zin heb. Anders heeft het toch geen zin voor mijn computer te gaan zitten. Soms heb ik dat ik weken geen poot uitsteek en dan dag en nacht ga doorschrijven. Een heel boek in drie dagen is tot nu toe mijn record.
Kleur ogen: bruin met een tikje groen.
Haarkleur: zo wit als een poolvos, maar het zit gelukkig nog allemaal stevig vast op mijn hoofd.
Lengte: 1 meter 85
Gewicht: 80 kilo
Hobbies: lezen, schilderen, beeldhouwen, snorkelen, geschiedenis, wetenschap, techniek en zwarte magie. (Schrijven eigenlijk ook, maar gelukkig word ik daar voor betaald)
Lievelingseten: grote stukken geroosterd vlees en vreemde vruchten met of zonder stekels.
Lievelingskleur: het keverschildgroen dat de hemel vlak na zonsondergang krijgt.
Favoriete muziek: Delerium, Lais, Ricardo Tesi, Nick Cave, Devendra Banhart, Kristi Stassinopoulou: kortom het soort muziek waar spookvossen en vampiers gewoonlijk ook op kicken.
Favoriete kinderboek (als kind): eigenlijk de strips van kapitein Rob en Tom Poes.
Favoriete kinderboek (nu): Achter donkere ramen van Bies van Ede en de Fantasy-trilogie van Philip Pullman HET GOUDEN KOMPAS
Favoriete dier: kameleon
Hartenwens: Een mooi Star Wars laser-kanon om bergen en manen mee te beeldhouwen
Hekel aan: vroeg opstaan en dan te moeten ontbijten met koude spruitjes en lauwe karnemelk.
Toekomstplannen: nog minimaal honderd boeken schrijven, vreemde landen bezoeken (het liefst onderwater) en beelden maken van steeds hardere steen. Zo tegen mijn tachtigste hoop ik lekker bezig te zijn met het beeldhouwen van diamant.
Tais Teng over zijn beroep
Niet dat ik echt jaloers ben, maar sommige boekschrijvers hebben het wel erg makkelijk. Vooral de lui die bij voorkeur over hun eigen jeugd schrijven. Je bladert wat in een plakboek met vergeelde foto’s terwijl je dingen mompelt als: “Ja ja, zo was het precies. Op 16 januari 1954 propte die dekselse Jantje van de bakker vier levende kakkerlakken in de kadetjes voor mevrouw Ebberlink, die een week eerder zijn voetbal had afgepakt.”
Griezelboekschrijvers hebben het een stuk moeilijker. Vooral als ze driehoog in een flat aan de Noorderzijde woonden. Met jeugdherinneringen begin je als een griezelschrijver niet veel. Hoogstens één op de honderd kleuters ontmoet een echte vampier. Of wordt in de fietsenkelder door hongerige zombies achtervolgd, sterker nog, je kunt het hele jaar te middernacht op een eenzaam kerkhof rondhangen zonder ook maar één piepklein spookje te ontmoeten.
In het begin verzon ik mijn monster gewoon. Bijvoorbeeld de dode liftbediende, die reutelend op het knopje van de vervloekte lift drukte en je alleen op de dertiende verdieping liet uitstappen. Omdat het gebouw maar zes verdiepingen had, werd zo’n lifttochtje steevast een enkele reis. En de volgende nacht stonden er dan natuurlijk twee spook-Abeltjes op de passagiers te wachten…
Beledigende lariekoek
Dat verzinnen leerde ik snel af. “Meneer Teng,” zo begon een hevig verontwaardigde brief, “wij vampiers poetsen wel degelijk onze tanden! Hoeveel onschuldige maagden zouden zich door ons laten kussen als we uit onze mond stonken naar “rottend vlees en borrelend slijm”? Zoals u in “De lift en andere nachtmerries” beweert? Of, zoals een even boze weerwolf schreef: “Nog één keer zulke beledigende lariekoek en ik kom persoonlijk je schriele kippennekje doorknauwen, onzinkladderaar Teng!” Toen een stel zombies op Walpurgisnacht voor mijn huis kwam demonstreren, was de maat vol. Geen griezelschrijver ziet graag borden met “Teng is geeneens eng!!!” of ” Ga liever over kabouters en elfjes schrijven!” Op mijn dringende verzoek liet mijn uitgever alle exemplaren van “De lift en andere nachtmerries” versnipperen en in loden kisten in volle zee zinken. Mocht je dat boek ooit vinden: LEES HET DAN NIET! Er staan alleen rare verzinsels en domme leugens in.
Van fouten leer je
Ik besloot mijn leven te beteren voor een weerwolf mijn nek doorknaagde of een nijdig vampiermeisje mij leegzoog. Alleen nog maar echte monsters! nam ik me vast voor. Elk detail moet kloppen!
Gelukkig bestaan er toverboeken en het oproepen van boze geesten en monsters is minder moeilijk dan je denkt. Ze weer wegsturen is een andere zaak. Mijn boek KLAUWEN VAN IJS werd bijna mijn dood. Het is onze oude buurvrouw nog steeds een raadsel hoe haar tulpen middenin een hittegolf konden bevriezen.
In Utrecht zie je de voetafdrukken van de ijsdemon Teinashu nog steeds een bepaald grasveldje oversteken. Bruine vlekken in de vorm van geklauwde poten. Op die plaats zal nooit meer gras groeien.
Van fouten leer je. Tegenwoordig loopt het nog maar zelden echt uit de hand als ik wat uitzoek voor een nieuw boek.
Leer je eigen monster kennen!
Tja, toekomstige griezelschrijvers en schrijfsters, om een griezelboek te maken moet je dus in ieder geval geen angsthaas zijn. Verzin in geen geval je monsters: leer ze persoonlijk kennen. Uiteindelijk wordt je boek er alleen maar beter van.
Griezelboeken
Waarom schrijf je zoveel griezelboeken? vragen kinderen mij vaak. Tja, eigenlijk komt dat omdat ik heel lang geen griezelboeken mocht schrijven. Kinderen lezen geen griezelboeken, zeiden de uitgevers.
Ze hadden gelijk: kinderen lazen geen griezelboeken, omdat geen enkele uitgever griezelboeken drukte. Nu ze populair zijn, kan ik eindelijk alle griezelboeken schrijven die ik de afgelopen twintig jaar bedacht heb.
Mijn eigen favorieten zijn boeken over De Griezelklas. De hoofdpersoon is de leerlingheks Meral, die een weerwolf als vriendje heeft. Ze zijn griezelig en grappig tegelijk: daar hou ik zelf het meeste van. Tot nu toe schreef ik zes dikke Griezelklasboeken: BLOEDZUSTERS, LANGS DE DUISTERWEG, HET DERDE ANTWOORD, GRUWELGEINTJES , HEKSENBAANTJES, ZWARTEKATTENKWAAD en DE WINTER DAT DE VLAMMEN BEVROREN. Verder zijn er nog drie verhalenbundels: DE MIDDERNACHT DISCO SHOW, DE BRUG VAN DE STOLLENDE DROMEN en KOEMEST & PADDENBLOED.
De laatste tijd schrijf ik veel Young Adult, wat ze vroeger boeken voor de oudere jeugd noemden. Zo heb je de Gran Terre trilogie, Atlantis Ongezonken, het Werelden van Vuur en IJs tweeluik en de Bloed & Barnsteen reeks bij Zilverspoor.