Tom Thys
Tom Thys (1983) is gefascineerd door het bovennatuurlijke, de duistere kant van de mens en… angst. Geen enkele emotie is zo echt als angst.
Zijn liefde voor het macabere is al op zeer jonge leeftijd ontstaan. Als klein jongetje nam zijn moeder hem vaak mee naar de videotheek. Om een tekenfilm uit te kiezen, zei ze dan, terwijl hij stiekem naar de griezelafdeling afdwaalde om zich daar te vergapen aan talrijke videohoezen van horrorfilms. Monsters met vlijmscherpe klauwen, grijnzende doodshoofden of kleurrijke tekeningen van zombies die tot op het bot weggerot waren, … het had iets magisch. Toen hij oud genoeg was om deze films ook daadwerkelijk te mogen zien, ging er een hele nieuwe wereld voor hem open. Op latere leeftijd is uit zijn passie voor film een andere passie ontstaan: schrijven. Eerst in de vorm van filmrecensies en een filmblog, maar gaandeweg ging hij ook zelf verhalen verzinnen. Inspiratie hiervoor haalt hij uit films, reizen naar onherbergzame oorden en de vele nachtmerries waardoor hij geplaagd wordt.
Ondertussen worden de verhalen van Tom Thys regelmatig gepubliceerd in verhalenbundels, literaire tijdschriften en op diverse websites.
Volmaakt Monster
Stel je een wereld zonder regenbogen voor, een lege doos die voller is dan ze op het eerste gezicht lijkt, een mysterieuze zwarte steen op de zuidpool, een wonderlijke kermisattractie in het oude Canterbury en een meisje dat noodgedwongen door het leven gaat als menselijke vergeetput.
In negentien verhalen verkent de Vlaamse auteur Tom Thys de grenzen van horror, magisch realisme, science fiction en alles wat daartussen ligt, soms doordrenkt van zwartgallige humor, dan weer overladen met melancholie.
Hij neemt de lezer mee van de Antwerpse ondergrondse metro naar het zinderend hete Australië, van de onherbergzame Barentszee in 1596 naar het dak van een wolkenkrabber in de futuristische stad Cytrica. Maak kennis met de geniale uitvinder Canavan, met Agnes die een monsterlijke metamorfose ondergaat en met de levendige verbeelding van kleine Georgie. Volg de heldhaftige pastoor Seraphin in zijn strijd tegen het kwaad en aanschouw het nieuwste kunstwerk van de mysterieuze Samaranq.
Thomas Olde Heuvelt, internationaal gepubliceerd auteur van o.a. ‘Hex’ en ‘Harten Sara’, als jurylid over ‘Volmaakt monster’:
“Heerlijk verhaal met een grotesk uitgangspunt dat verrassend genoeg buitengewoon elegant en kundig is uitgewerkt, en bovendien met het nodige gevoel voor zwarte humor. Agnes is het meest menselijke personage uit deze editie van de Paul Harland Prijs (…) Dit is helemaal mijn soort verhaal. En dat niet alleen, het is ook ijzersterk in zijn soort. Ik heb er alleen maar krullen en smiley’s bij gezet. Ik wil weten wie je bent en je romans of anthologieën kopen!”
Diabolik
De catwalk was een brug van beenderen, gespannen over een rivier van tranen en bloed. In de hemel erboven fonkelden sterren, wit en blauw, en ze waren zodanig gepositioneerd dat ze als een spot elk detail van elk model accentueerden. Langs de rivier rezen kale, dode bomen uit de modder. Wie de verkiezing wilde bijwonen, moest zich ophangen aan een van de takken. Het moment tussen leven en dood, waarop alle gedachten en alle zuurstof wegvloeiden, volstond om zoveel schoonheid te aanschouwen dat zelfmoord plots geen opoffering meer was, maar een geschenk.
Diabolik is een afspiegeling van onze duistere verlangens, onze verborgen obsessies, de ware kleur van onze ziel, zonder maskers, zonder grenzen. Deze observatie valt uiteen in twaalf verhalen waarin de personages in een neerwaartse spiraal van geweld, seks, middelenmisbruik en normvervaging terechtkomen. Kunst en expressie blijken telkens de drijfveer die hen naar de afgrond van de samenleving dwingt.
“De verbeelding van auteur Tom Thys kent heel weinig grenzen.”
– De Nachtvlinders
“Tom Thys schept er genoegen in om de lezer nu en dan flink te choqueren.”
– Hebban
Lijkenkrabber
De eerste ruimte die ze betraden was in betere tijden de woonkamer geweest. Nu stonden er slechts enkele meubels: een zitbank waarvan het schuimrubber uit de bekleding lekte als etter uit een puist en een grote tafel met daarop verroeste messen en beenzagen. Het tapijt onder de tafel was doorweekt met een smerige substantie. Overal maakten vliegen abstracte schilderijen in de weeë lucht. Zohra besefte meteen dat ze in het atelier van de moordenaar stonden…
Lijkenkrabber is een voortzetting van Thys’ geliefkoosde thema’s. In deze bundel onthult hij nog meer duistere kanten van Antwerpen, eert hij de wanhoop en perverse neigingen van ogenschijnlijk normale mensen en ontleedt hij de psychische aftakeling van getraumatiseerde antihelden tot moleculair niveau. Zijn stijl is morbide, deprimerend en psychedelisch, vaak subtiel en al even vaak buitensporig. Druppelt in het ene verhaal de horror binnen met het venijn van een valium, dan overrompelt het volgende je als een middeleeuwse pijnbank.
Na Volmaakt monster en Diabolik is dit de derde verhalenbundel van Antwerpenaar Tom Thys. Daarnaast is hij ook scenarist van de gloednieuwe stripreeks De huivering die in het najaar van 2018 verschijnt. Zijn werk kenmerkt zich door een fascinatie voor de schoonheid van verval, ziekte en misvorming, hallucinogene droomwerelden, duistere verlangens en ongezonde obsessies.
De Gruweltoren
Tien kinderen worden uitgekozen om een workshop “griezelverhalen schrijven” te volgen bij Klijf Blaffer, een mysterieuze schrijver die op de bovenste verdieping van een leegstaand flatgebouw woont.
Eén van hen is Kaat. Zij is een grote fan van Klijf en droomt ervan om later, net als hij, beroemd te worden met haar griezelverhalen. Samen met de anderen leert ze de kneepjes van het vak. Elk van hen schrijft een verhaal volgens één van de tien griezelgeboden.
Maar gaandeweg ontdekken de kinderen dat er iets aan de hand is met Klijf Blaffer. Ze zijn helemaal in de ban van hem, maar tegelijkertijd ook een beetje bang. En wat is toch steeds dat gekrijs dat in de verte weerklinkt?
De gruweltoren 2
Nadat ze op het nippertje uit de Gruweltoren ontsnapt is, rouwt Kaat om haar idool Klijf Blaffer. Haar favoriete schrijver ligt nu begraven in het Schoonselhof, pal in de schaduw van dat sinistere flatgebouw. Samen met Gideon wil ze zijn graf gaan bezoeken voor een laatste eerbetoon. Maar is hij wel echt dood?
Bij zonsondergang klimmen ze over de omheining van het kerkhof en zoeken ze hun weg tussen de oude zerken. Eenmaal bij de crypte van de griezelschrijvers blijkt hun plan niet zonder gevaren. Vanuit de diepte fluistert een onheilspellende grafstem hen toe.
Ze zijn bang, maar bovenal nieuwsgierig. En dus luisteren ze met ingehouden adem naar het verhaal dat verteld wordt. Is het een automatisch bandje? Ze zijn best wel in de stemming voor een nachtelijke griezelmarathon. Tot er een gil weerklinkt. En dan begint het hen te dagen… wie of wat zit daar beneden in de duisternis?