Zilverspoor boeken:
Guido Eekhaut (Leuven, 1954) is een Vlaams auteur, journalist en cultuurfilosoof. Hij publiceerde een dozijn boeken bij grote en kleine uitgeverijen in Vlaanderen en Nederland. Zijn kortere proza werd onder andere gepubliceerd in De Gids, Maatstaf, SIC, De Brakke Hond, Lava, en vele andere tijdschriften. Verhalen verschenen en verschijnen ook in vertalingen, onder andere in de VS, Duitsland, Polen, Roemenië, China, Italië, Argentinië en Denemarken.
Als journalist schreef hij voor de De Tijd (België), Intermediair, De Standaard, Knack en Bizz. Hij levert tevens essays aan een aantal literaire en politieke tijdschriften, waarin hij zich voornamelijk met geopolitiek, ideologie en geschiedenis bezig houdt. In de jaren tachtig schreef hij daarenboven hoorspelen, waarvoor hij bekroond werd. Ook verscheidene van zijn verhalen werden bekroond met literaire prijzen. Eén van zijn eerste romans, De Cirkeljaren (1986), kreeg de prijs van de Stad Brussel.
Eekhaut won op 31 oktober 2009 de Hercule Poirotprijs voor zijn thriller Absint. Ook Rode Aarde (Manteau), geschreven onder de schuilnaam Nellie Mandel, werd voor deze prijs genomineerd. Eekhaut is de eerste thrillerauteur die in hetzelfde jaar met twee boeken voor deze prijs werd genomineerd. De drie thrillers van Nellie Mandel werden telkens voor een prijs genomineerd: naast Rode Aarde stonden Grijze Herfst en Blauwe Sneeuw respectievelijk op de shortlist van de Diamanten Kogel 2011 en van de Gouden Strop 2012.
Eekhaut schrijft ook cultuurfilosofie en politieke filosofie: Op het Lijf Geschreven (Pelckmans/Klement, 2003) en Waarheid en Werkelijkheid (IJzer, 2005). In de zomer van 2007 verscheen tenslotte De Filosofie van het Neen.
Sinds dertig jaar houdt hij zich bezig met toekomstdenken, en laat zich daarbij zowel door fictie als door futurologie inspireren.